W zaułku Literackim, biegnącym od ul. Zamkowej ku Wilence, mieszkał A. Mickiewicz po powrocie z Kowna w 1823 r. Miał mieszkanie w domu nr 5 u państwa Piaseckich. To właśnie tu został aresztowany jesienią 1823 r. i osadzony w klasztorze bazylianów.
Budynek należący kiedyś do Kolegium Medycznego, mieszkał tu Juliusz Słowacki wraz ze swą matką i ojczymem A. Becu, którego w tym domu zabił kulisty piorun, gdy profesor higieny i patologii urządził sobie popołudniową drzemkę. Między oknami popiersie poety dłuta słynnego rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewicza.
W tym domu przy ul. B.Radziwiłłówny mieszkał i zmarł W. Syrokomla, poeta doby romantyzmu, cieszący się szczególną popularnością na Litwie. Został pochowany na Rossie, jego pogrzeb w okresie zaborów był swoistą manifestacją patriotyzmu polskiego, gdyż w uroczystościach pogrzebowych wzięły udział tłumy wilnian. Obecnie jest patronem jednej z polskich szkół Wilna.
W tej kamienicy, w której obecnie mieści się hotel „Narutis”, mieszkał i pracował przez kilka lat J. I. Kraszewski, twórca ogromnej ilości powieści historycznych, człowiek nazywany „tytanem pracy”.
W 1822 r. mieszkał tu A. Mickiewicz i szykował do druku poemat „Grażyna”. Obecnie mieści się tu Muzeum im. A. Mickiewicza.
W domu z lewej strony, należącym do Uniwersytetu Wileńskiego i znajdującym się w średniowiecznym zaułku Skopówka, mieszkał A. Mickiewicz.
W XIX w. w tym domu mieściła się drukarnia Józefa Zawadzkiego, w 1822 r. wydano tu pierwszy tomik poezji A. Mickiewicza „Ballady i romanse”, który zapoczątkował epokę romantyzmu w Polsce.
W domu z białą tablicą nad bramą wjazdową niedaleko ratusza spędził kilka letnich tygodni w 1824 r. Adam Mickiewicz. Po wyjściu z więzienia zatrzymał się tu u swego przyjaciela Edwarda Odyńca, nie wynajmował sobie mieszkania, z tego domu jesienią 1824 r. poeta opuścił Wilno, zgodnie z rozkazem cara wyjechał do Rosji, aby nigdy już na Litwę nie wrócić.
Przy ul. Niemieckiej w domu zbudowanym w stylu klasycyzmu 18 lat swego życia spędził wybitny polski kompozytor Stanisław Moniuszko, mieszkał tu w latach 1840 – 1858. Gdy opuszczał nasze miasto i wyjeżdżał do Warszawy, miał powiedzieć: ”Żal mnie Wilna”.