Cmentarz Bernardyński założony został w 1810 r. na stromym brzegu Wilenki wśród wzgórz,dolin i pagórków. Jeden z najstarszych cmentarzy Wilna, na którym spoczywają przede wszystkim Polacy i dlatego jest nazywany Wielką Księgą historii i kultury polskiej. Znajduje się w cieniu słynnej Rossy,przez to bardzo rzadko zaglądają tu turyści. Podobnie jak Rossa w czasach sowieckich był zniszczony i obecnie tej dewastacji nie da się nie zauważyć, na szczęście do 2010 r. (200 rocznica założenia cmentarza) mają być uporządkowane i poddane renowacji groby osób zasłużonych dla Wilna.
Spacer cichymi alejkami skłania do zadumy i refleksji.
Klasycystyczna brama z furtą przy głównym wejściu na cmentarz.
Tu spoczywa ulubiona siostra Marszałka Polski – Zofia z Piłsudskich Kadenacowa.
Pozostałości kolumbariów – zachowały się w Wilnie tylko na tym cmentarzu. Wzniesione w 1820 r., część jest w ruinie, część została odbudowana
Pomnik Władysława Zahorskiego – lekarza, historyka i krajoznawcy, autora książek i przewodników po Wilnie.
Na cmentarzu spoczywa wielu profesorów Uniwersytetu Wileńskiego, wśród nich słynny botanik Józef Jundziłł, profesor chirurgii – Konstanty Porcyanko.
Pomnik Leona Borowskiego – profesora wymowy i poezji Uniwersytetu Wileńskiego, nauczyciela Adama Mickiewicza.