Wiersze o Wilnie. Część 3
|
|
Matko Boska Ostrobramska w podwójnej koronie! Matko Boska Ostrobramska z Orłem i Pogonią! Matko Boska Ostrobramska w warownej kaplicy! Matko Boska Ostrobramska z wileńskiej ulicy! Matko Boska – śliczna Panno w pozłocistej szacie! Matko Boska – moja Matko z dziecięcych zdrowasiek! Matko nasza z codziennego szkolnego pacierza! Matko Wilnian – ta z hejnału w katedralnej wieży! Matko z wierszy Adamowych, z filareckiej pieśni! Matko tych, co przy Twej Bramie ginęli we Wrześniu! Matko nasza partyzancka z ryngrafów szlacheckich! Matko ofiar zawleczonych do łagrów sowieckich! Matko armii spod Tobruku i tej spod Lenino, Tych, co szli przez Ziemię świętą na Monte Cassino! Matko Boska Ostrobramska z księżycowym sierpem! Matko Boska miłosierna dla tych, którzy cierpią! Matko w niebie królująca, ku której – stęsknione – Kroczą marszem już ostatnim, ostatnie plutony, Wyznacz trasę, trudną trasę, ale dobrze znaną: Daj nam dojść do Twego nieba poprzez Ostrą Bramę! (B. Rudnicki „Litania Ostrobramska") |
|
|
Wileńskie cmentarze mają pejzaż gór, |
|
|
Na górze kościół z porcelany, tak lekki, że pofrunąć chciał, więc silnie jest przymocowany. Modli się, jak się modlą kobiety. Czy dawno tu już stał? Dwie wieże:dwa minarety. (fragment wiersza W. Hulewicza „Misjonarze") |
|
|
Dosyć pośpiechu, zostaw troski! Pójdziemy razem na starówkę, Gdy cisza błoga zgiełk pokona I zadrżą cienie po zaułkach. Słuchaj, jak z wież gotyckich płomień Tu ręka mistrza znów wskrzesiła Jak w kości słonia wyrzeźbiona Przetrwały, dzisiaj odnowione Nową świetnością przemówiły. (M. Wojszwiłło „Na Wileńskiej Starówce") |
