fbpx
Dzisiaj jest: 19 Marzec 2024    |    Imieniny obchodzą: Józef, Bogdan, Marek

Wilno w poezji. Część 4

Wiersze o Wilnie. Część 4

Zaułek Bernardyński
Zaułek Bernardyński

Od wszystkich ulic cichszy, a nad wszystkie dumny
Wspomnieniem, co się snuje przez wieków patynę:
„Tutaj mieszkał Mickiewicz i pisał Grażynę...”
(fragment wiersza „Zaułek Bernardyński” Tadeusza Łopalewskiego)

Skapówka 
Skapówka

Noc to koło
W ciszy niebieskiej wełnie,
Wilno kościelne-
śpi, białe, jak gołąb.

Nad zaułkiem arkada:
Dom domowi dłoń tak uścisnął
I zasnął znagła.
Jest i latarnia blada
Nad chodnikiem drewnianym nisko,
I ogród na wietrze zagrał.
Wilia się łuszczy,
Pluszcze
O brzeg.

Litwa – ziemia puszczy.
Jak dobrze!
(Józef Czechowicz „Wilno”)


ul. Dominikańska 
ul. Dominikańska

Na wschodzie niebo zorzą się czerwieni
I pora kończyć mą wędrówkę nocną...
O stare Wilno! Otośmy sprzężeni
Miłością wierną i jak śmierć tak mocną!
Za chwilę w słońcu staną Twoje domy
I groby twoje i serca twych ludzi,
Ciemność jest bowiem,jako sen znikomy,
Z której się dusza, jak ze snu obudzi!
Złoto z purpurą zalały niebiosa,
Z martwych wstający górą blask zaranny,
Płoną szkarłatem Wilija i Rossa,
Góra Zamkowa i krzyż świętej Anny.
Zbratany w życia nieugiętym czynie
Z tobą i twoją relikwią mogilną
Pozdrawiam ciebie w porannej godzinie
I do twych wspomnień modlę się, o Wilno!
(Artur Oppman)
 

Wilno

Stare zaułki, stare kamienice
Wilgotną pleśnią porośnięte mury...
W dziwacznych skrętach biegnące ulice...
Błękitne niebo nad miastem u góry-

Wesołe, jasne i barwne kościoły,
Ich koronkowe, wysmukłe wieżyce-
Czar na pół tęskny, a na pół wesoły,
Co idzie zwolna poprzez kręte ulice...

O Wilno moje, twój czar niezwalczony,
Łańcuchem złotym przykuwa do ciebie!
A komu przyjdzie w dalekie iść strony,
Ten widzi słońce blednące na niebie
(Wanda Niedziałkowska-Dobaczewska)