Ignacy Domeyko (1801 – 1889) – pseudonim Żegota, pierwowzór Żegoty z III cz. „Dziadów” A. Mickiewicza. Polski geolog, mineralog, który wiele lat mieszkał w Chile i przyczynił się bardzo do rozwoju przemysłu górniczego i oświaty w tym kraju.
Studiował na wydziale fizyko - matematycznym Uniwersytetu Wileńskiego w latach 1816 – 1822 , był więziony w klasztorze bazylianów za przynależność do tej tajnej organizacji - Towarzystwa Filomatów.
Joachim Lelewel – słynny profesor historii, przybył do Wilna z Warszawy na studia, w latach 1804 – 1808 studiował na Uniwersytecie Wileńskim, później wykładał tu historię, a jego wykłady cieszyły się wielką popularnością i miały ogromny wpływ na studentów, szczególnie na filomatów. Po procesie filomatów J. Lelewel musiał opuścić Wilno i wyjechał do Warszawy, a następnie udał się do Brukseli.
J. Lelewel był pochowany na cmentarze Monmartre, prochy słynnego profesora sprowadzono na Rossę wileńską w 1929 r., gdy Uniwersytet Stefana Batorego (obecnie Uniwersytet Wileński) obchodził 350 lat swej działalności.
Zgodnie z testamentem J. Lelewela jego biblioteka i bogata kolekcja map zostały przekazane dla Uniwersytetu Wileńskiego, wiele z tych przedmiotów można oglądać dziś w sali uniwersyteckiej im. J. Lelewela.
Eustachy Tyszkiewicz (1814 – 1873) – przedstawiciel słynnego rodu arystokratycznego z terenów Wielkiego Księstwa Litewskiego, herbu Leliwa. Jeden z pierwszych archeologów na Litwie, prowadził wykopaliska na kurhanach, cmentarzach pogańskich. Założyciel i prezes Wileńskiej Komisji Archeologicznej. Od dzieciństwa zbierał różne przedmioty pochodzące z dawnych i minionych epok, stały się one filarem Muzeum Starożytności, było to pierwsze muzeum na Litwie, powstało w Wilnie w pierwszej poł. XIX w. dzięki zabiegom hrabiego Eustachego Tyszkiewicza. Większą część swego życia spędził w Wilnie, tu wydawał swe prace, spoczął na wileńskiej Rossie.
Józef Łukaszewicz (1863 – 1928) – geolog, prof. USB. Urodził się niedaleko Miednik, uczył się w gimnazjum w Wilnie, wyższe studia ukończył w Petersburgu, przygotowywał wraz z grupą osób zamach na cara Aleksandra III, był autorem bomby na cara, za co więziono go w twierdzy Szlisselburg 18,5 lat. W latach 1905 – 1906 mieszkał pod Wilnem, wiele podróżował, prowadził badania w różnych państwach.W latach 1920 – 1928 był profesorem USB, założył katedrę geofizyki, mineralogii, gabinety mineralogii i kryształografii. Spoczywa na Rossie wileńskiej.
Rafał Radziwiłłowicz (1860 – 1929) – lekarz, psychiatra, prof. Uniwersytetu Stefana Batorego, dyrektor Państwowego Szpitala Psychiatrycznego w Wilnie, szwagier Stefana Żeromskiego, pierwowzór znanej postaci literackiej – doktora Judyma z powieści „Ludzie bezdomni”. Gdy J. Piłsudski w 1900 r. został aresztowany i osadzony w cytadeli warszawskiej, R. Radziwiłłowicz stworzył plan symulacji choroby psychicznej dla Marszałka, którego następnie przewieziono do szpitala, skąd udało mu się uciec.