fbpx
Dzisiaj jest: 19 Marzec 2024    |    Imieniny obchodzą: Józef, Bogdan, Marek

Ludzie sztuki

Stanisław Moniuszko
Stanisław Moniuszko Pomnik S. Moniuszki w Wilnie

Stanisław Moniuszko – słynny polski kompozytor po raz pierwszy przybył do Wilna wraz ze swym stryjem Aleksandrem w 1836 r., zamieszkali oni w domu dla zamożnej szlachty należącym do państwa Müllerów.Po studiach w Berlinie S. Moniuszko wrócił do Wilna i ożenił się z Aleksandrą Müllerówną w 1840 r., przysięgę małżeńską swej żonie składał w kościele Trynitarzy na Antokolu.
Kompozytor z rodziną mieszkał przy ul. Niemieckiej w Wilnie, w domu swych teściów, 18 lat. Był organistą w kościele św. Janów, dyrygentem w teatrze, który mieścił się w budynku obecnego ratuszu, tu też po raz pierwszy była wystawiona w 1854 r. słynna opera „Halka” S. Moniuszki.Będąc w Wilnie kompozytor napisał wiele utworów muzycznych, zarabiał na życie dając prywatne lekcje muzyki, ciągle jednak borykał się z problemami finansowymi, bo miał liczną rodzinę do utrzymania.
W 1858 r. opuścił Wilno i wyjechał do Warszawy.

Marek Sokołowski
Pomnik M. Sokołowskiego na Rossie

Marek Sokołowski – wybitny gitarzysta XIX w. urodzony w Żytomierzu w 1818 r., samouk. Występował w wielu miastach Europy, a jego koncerty były witane burzą oklasków, skomponował dużo utworów na gitarę. W 1859 r. koncertował w Wilnie, zamieszkał tu w 1877 r. u swych przyjaciół, uczył gry na gitarze, zmarł w 1883 r., spoczywa na Rossie.
Jesienią 2010 r. dobiegły końca prace nad renowacją pomnika M. Sokołowskiego, sponsorem jest znany artysta estradowy Ryszard Rynkowski.

Mikalojus Konstantinas Čiurlionis
Mikalojus Konstantinas Čiurlionis Pomnik M. K. Čiurlionisa na Rossie

Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1875 – 1911) – prekursor profesjonalnej muzyki litewskiej i malarstwa litewskiego, autor 300 obrazów, pierwszego kwartetu smyczkowego, pierwszego litewskiego poematu symfonicznego.
Urodził się w Oranach w mieszanej rodzinie, ojciec był Litwinem, matka Polką, w domu rozmawiano po polsku. W dzieciństwie grał w kapeli hr. Michała Ogińskiego, studiował muzykę, malarstwo w Warszawie, Lipsku. Okres wileński M. K. Čiurlionisa – lata 1907 – 1908, w Wilnie kierował chórem towarzystwa „Vilniaus kankliai”, koncertował, organizował pierwsze wystawy, był jednym z założycieli Towarzystwa Sztuk Pięknych Litwy.
Zmarł w Pustelniku koło Warszawy, spoczywa na wileńskiej Rossie.

Bolesław Bałzukiewicz
Grób B. Bałzukiewicza na Rossie Popiersie J. Słowackiego w wykonaniu B. Bałzukiewicza

Bolesław Bałzukiewicz (1879 – 1935) – rzeźbiarz, prof. USB, kierownik katedry rzeźby. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, później w Paryżu. W Wilnie mieszkał w latach 1903 – 1907 i po 1919 r. Jest autorem wielu pomników, był współpracownikiem A. Wiwulskiego podczas tworzenia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Urodził się i zmarł w Wilnie, spoczywa na wileńskiej Rossie.

Jan Bułhak
Dom, w którym mieszkał J. Bulhak Tablica pamiątkowa na domu, w którym mieszkał J. Bulhak

Jan Bułhak – nestor polskiej fotografii, ponad 30 lat był związany z Wilnem. W 1912 r. założył w mieście nad Wilią pracownię fotograficzną, w 1927 r. Fotoklub Wileński, był wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Wileńskiego. Uwielbiał fotografować Wilno, niestety prawie cały jego dorobek twórczy spłonął w 1944 r. podczas walk o Wilno, ale Jan Bułhak się nie załamał, fotografował do końca swego życia.Podczas repatriacji opuścił Wilno.
W 1997 r. na domu przy al. Gedymina obok dawnego placu E. Orzeszkowej, w którym mieszkał i miał swą pracownię słynny fotograf , umieszczono tablicę pamiątkową.

Bernard Ładysz
Zarzecze

Bernard Ładysz – słynny polski śpiewak operowy, urodził się w Wilnie w 1922 r., mieszkał z rodzicami na Zarzeczu. Naukę śpiewu rozpoczął w Wilnie, ale przerwała ją wojna. Należał do AK, brał udział w operacji „Burza” w 1944 r. na Wileńszczyźnie, celem której było wyzwolenie tych terenów spod okupacji niemieckiej. Za przynależność do AK był zesłany w głąb Rosji, gdzie przebywał w latach 1944 – 46.
Bernard Ładysz o Wilnie: ”Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem”.