Stanisław Moniuszko – słynny polski kompozytor po raz pierwszy przybył do Wilna wraz ze swym stryjem Aleksandrem w 1836 r., zamieszkali oni w domu dla zamożnej szlachty należącym do państwa Müllerów.Po studiach w Berlinie S. Moniuszko wrócił do Wilna i ożenił się z Aleksandrą Müllerówną w 1840 r., przysięgę małżeńską swej żonie składał w kościele Trynitarzy na Antokolu.
Kompozytor z rodziną mieszkał przy ul. Niemieckiej w Wilnie, w domu swych teściów, 18 lat. Był organistą w kościele św. Janów, dyrygentem w teatrze, który mieścił się w budynku obecnego ratuszu, tu też po raz pierwszy była wystawiona w 1854 r. słynna opera „Halka” S. Moniuszki.Będąc w Wilnie kompozytor napisał wiele utworów muzycznych, zarabiał na życie dając prywatne lekcje muzyki, ciągle jednak borykał się z problemami finansowymi, bo miał liczną rodzinę do utrzymania.
W 1858 r. opuścił Wilno i wyjechał do Warszawy.
Marek Sokołowski – wybitny gitarzysta XIX w. urodzony w Żytomierzu w 1818 r., samouk. Występował w wielu miastach Europy, a jego koncerty były witane burzą oklasków, skomponował dużo utworów na gitarę. W 1859 r. koncertował w Wilnie, zamieszkał tu w 1877 r. u swych przyjaciół, uczył gry na gitarze, zmarł w 1883 r., spoczywa na Rossie.
Jesienią 2010 r. dobiegły końca prace nad renowacją pomnika M. Sokołowskiego, sponsorem jest znany artysta estradowy Ryszard Rynkowski.
Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1875 – 1911) – prekursor profesjonalnej muzyki litewskiej i malarstwa litewskiego, autor 300 obrazów, pierwszego kwartetu smyczkowego, pierwszego litewskiego poematu symfonicznego.
Urodził się w Oranach w mieszanej rodzinie, ojciec był Litwinem, matka Polką, w domu rozmawiano po polsku. W dzieciństwie grał w kapeli hr. Michała Ogińskiego, studiował muzykę, malarstwo w Warszawie, Lipsku. Okres wileński M. K. Čiurlionisa – lata 1907 – 1908, w Wilnie kierował chórem towarzystwa „Vilniaus kankliai”, koncertował, organizował pierwsze wystawy, był jednym z założycieli Towarzystwa Sztuk Pięknych Litwy.
Zmarł w Pustelniku koło Warszawy, spoczywa na wileńskiej Rossie.
Bolesław Bałzukiewicz (1879 – 1935) – rzeźbiarz, prof. USB, kierownik katedry rzeźby. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, później w Paryżu. W Wilnie mieszkał w latach 1903 – 1907 i po 1919 r. Jest autorem wielu pomników, był współpracownikiem A. Wiwulskiego podczas tworzenia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Urodził się i zmarł w Wilnie, spoczywa na wileńskiej Rossie.
Jan Bułhak – nestor polskiej fotografii, ponad 30 lat był związany z Wilnem. W 1912 r. założył w mieście nad Wilią pracownię fotograficzną, w 1927 r. Fotoklub Wileński, był wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Wileńskiego. Uwielbiał fotografować Wilno, niestety prawie cały jego dorobek twórczy spłonął w 1944 r. podczas walk o Wilno, ale Jan Bułhak się nie załamał, fotografował do końca swego życia.Podczas repatriacji opuścił Wilno.
W 1997 r. na domu przy al. Gedymina obok dawnego placu E. Orzeszkowej, w którym mieszkał i miał swą pracownię słynny fotograf , umieszczono tablicę pamiątkową.
Bernard Ładysz – słynny polski śpiewak operowy, urodził się w Wilnie w 1922 r., mieszkał z rodzicami na Zarzeczu. Naukę śpiewu rozpoczął w Wilnie, ale przerwała ją wojna. Należał do AK, brał udział w operacji „Burza” w 1944 r. na Wileńszczyźnie, celem której było wyzwolenie tych terenów spod okupacji niemieckiej. Za przynależność do AK był zesłany w głąb Rosji, gdzie przebywał w latach 1944 – 46.
Bernard Ładysz o Wilnie: ”Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem”.