W 1905 r. Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia kupiło w Wilnie w dzielnicy Antokol przy ul. Senatorskiej (obecnie ul. V. Grybo) posesję gen. Bykowskiego. Po raz pierwszy do Wilna siostra Faustyna przyjechała w 1929 r., spędziła tu kilka miesięcy, przebywała od lutego do kwietnia. Po raz drugi przybyła w 1933 r. po złożeniu ślubów wieczystych i mieszkała w klasztorze na Antokolu do 1936 r. To właśnie w tym mieście ona poznała ks. Michała Sopoćkę, który pomógł Faustynie w realizacji żądań Jezusa Chrystusa. To miejsce w Wilnie możemy nazwać ziemią objawień, gdyż w tym klasztorze Faustyna przeżywała mistyczne doświadczenia, tu w 1935 r. Jezus Chrystus podyktował siostrze koronkę do Bożego Miłosierdzia, tu ona zaczęła pisać swój dzienniczek.
„Dziś jestem już w Wilnie. Maleńkie chałupki – porozrzucane – stanowią klasztor. Trochę mi się to wydaje dziwne po józefowskich gmachach. Sióstr tylko 18. Mały domek, ale wielkie zżycie wspólne.” - tak pisała Faustyna w swym Dzienniczku w maju 1933 roku. Do naszych czasów zachował się tylko jeden dom, w którym mieszkała Faustyna, inne zostały zburzone w czasach sowieckich, ten przetrwał, gdyż dyrektorka pobliskiego Domu Dziecka poprosiła w nim urządzić zaplecze gospodarcze dla tej instytucji. Obecnie w Domu Faustyny mieści się Centrum Pielgrzymkowe.
Relikwiarz z relikwiami siostry Faustyny, przed którym Koronkę odmawiają wilnianie i przybywający do naszego miasta pielgrzymi. Znajduje się on w pokoju, w którym kiedyś wraz z innymi siostrami mieszkała Faustyna.
W Domu Faustyny znajdują się również relikwie błogosławionego ks. M. Sopoćki oraz stuła i szkatułka należące kiedyś do duszpasterza siostry Faustyny.
Fragment wystroju celi w Domu Faustyny.
Autentyczne drzwi oraz piec z okresu XX – lecia.