Krótka historia Uniwersytetu Wileńskiego.
1570 r. w Wilnie założone zostało kolegium jezuickie oraz biblioteka.
1 kwietnia 1579 r. król Stefan Batory wydał przywilej na założenie Akademii Wileńskiej. 1641 r. został otwarty Wydział Prawa.
1753 r. założono Obserwatorium Astronomiczne.
1773 r. kasata zakonu jezuitów i powstanie KEN.
1781 r. Akademia Wileńska została przemianowana na Szkołę Główną WKL. Założony został Wydział Medyczny.
1832 r. na rozkaz cara Mikołaja I Uniwersytet został zamknięty.
1919 – 1939 działał polski Uniwersytet Stefana Batorego 1990 r. po odzyskaniu przez Litwę niepodległości zostaje zatwierdzony Statut Uniwersytetu przywracający jego autonomię.
Obecnie na Uniwersytecie Wileńskim studiuje około 20 tys. studentów.
Największy z dziedzińców uniwersytetu - Dziedziniec Wielki (dawniej Piotra Skargi - pierwszego rektora Akademii Wileńskiej). Z trzech stron otoczony jest przejściami arkadowymi, przy nim znajduje się kościół św. Janów, dzwonnica i budynek z początku XIX w. z klasycystycznym portalem.
Przepiękna rokokowa fasada kościoła św. Janów (Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty), twórcą której jest znany architekt Krzysztof Glaubitz. Od 1579 r. to świątynia akademicka, odbywają się tu uroczyste inauguracje nowego roku akademickiego na Uniwersytecie Wileńskim, wręczane są dyplomy studentom kończącym studia.
Na Dziedzińcu Wielkim znajduje się budynek z klasycystycznym portalem, przypominającym kapelusz Napoleona, ponieważ powstawał w okresie, gdy cała Litwa żyła z myślą o Napoleonie, który miał wyzwolić Litwę z niewoli rosyjskiej.
Dziedziniec Macieja Sarbiewskiego - wybitnego poety z początku XVII w. nazywanego „litewskim Horacjuszem”, jezuity, profesora retoryki i filozofii Akademii Wileńskiej.
Dziedziniec Obserwatorium Astronomicznego, ozdobą jego jest budynek ze znakami Zodiaku w stylu klasycyzmu zbudowany przez Marcina Knackfusa.
Wnętrze kościoła św. Janów
Ołtarz główny w kościele św. Janów składa sią z 10 połączonych ze sobą rokokowych ołtarzy, upiększonych licznymi rzeźbami i dekoracjami stiukowymi. Mówi sią o nim „las kolumn”.
Przed barokowym prospektem organowym popiersie Stanisława Moniuszki, który był organistą w kościele św. Janów.Organy zostały przeniesione w XIX w. z zamkniętego w Połocku kościoła jezuitów.Obecnie to są największe organy na Litwie.
Piękny drewniany, bogato zdobiony rokokowy ołtarz znajdujący się w kaplicy św. Anny, został przeniesiony do kościoła św. Janów ze świątyni franciszkanów, która po powstaniu 1863 r. była zamknięta.
Kościół św. Janów jest świątynią „ pamiątek narodowych”, znajduje sią tu wiele popiersi i tablic memorialnych upamiętniających wybitnych Polaków:
Pomnik poety Antoniego Edwarda Odyńca, bliskiego przyjaciela A. Mickiewicza.
Popiersie Adama Mickiewicza wykonane z czarnego marmuru w setną rocznicę urodzin słynnego romantyka.
Pamiątkowa tablica poświęcona Tadeuszowi Kościuszce, twórcą której jest wybitny rzeźbiarz Antoni Wiwulski.
Marmurowe epitafium z brązową rzeźbą Władysława Syrokomli, popularnego poety romantyzmu polskiego.